«خیر»کلمه ای است که روزانه ورد زبانهاست ؛صبح به خیر ،شب به خیر ،
خیر ببینی ، عاقبت به خیر باشی و...
اما اینکه این «خیر» چیست ؟ بستگی به معرفت و شناخت افراد دارد .
بعضی خیر را در زندگی مرفه می بینند و بعضی در بچه و اولاد صالح و...
هرچند همه این ها از مصادیق خیر هستند؛ ولی اصل و ریشه خیر حقیقی
را باید در جای دیگر جستجو کرد . امام صادق عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ :
مَنْ أَرَادَ اَللَّهُ بِهِ اَلْخَیْرَ قَذَفَ فِی قَلْبِهِ حُبَّ اَلْحُسَیْنِ عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ وَ حُبَّ زِیَارَتِهِ 1
نکته اول: در این حدیث «من» مطلق آمده است و هر کس از هر طایفه و
مذهب باشد را شامل می شود چه شیعه و چه مسیحی و....
دوم: بحث اراده الهی است که خواست خداوند تضمینی و حتمی است.
سوم: «قذف» به معنی انداختن است. گویا خداوند تور می اندازد و قلب دوستان
امام حسین ع را شکار می کند؛ یعنی اگر خداوند بخواهد از کسی دستگیری کند
یا دلی را عاشق خودش کند از راه محبت امام این کار را انجام می دهد .
این است که این خانواده اصل و ریشه خیر به معنای واقعی هستند چنانچه در زیارت
جامعه آمده است:
انْ ذُکِرَ الْخَیْرُ کُنْتُمْ اوَّلَهُ، وَ اصْلَهُ وَ فَرْعَهُ، وَ مَعْدِنَهُ وَ مَاْویهُ وَمُنْتَهاهُ.
